Toen David een jaar of 6 was, kreeg hij voor het eerst zakgeld. Zijn ouders vonden het belangrijk dat hij de waarde van geld leerde kennen. Inmiddels is David 12. Hoe gaat hij nu met geld om? En wat vindt hij zelf van zijn financiële opvoeding? We spreken hem samen met zijn moeder Annelies.
Gezinstherapeut en mamacoach Annelies (37) zit achter haar laptop in een studeerkamer. Een rustige plek om te videobellen. Zoon David zit naast haar. Hij schuift wat onwennig op zijn stoel en kijkt zijn moeder vaak grinnikend aan.
Annelies: “Toen David in groep 3 zat, denk ik. Hij was als kleuter gek op speelgoedautootjes. Samen haalden we het muntgeld uit zijn spaarpot. Die vijftig, twintig en tien centjes telden we bij elkaar op. Zo lieten we hem uitrekenen of hij al genoeg had gespaard voor een nieuw autootje.”
“Frikandellenbroodjes, blikjes frisdrank, snoep, chocola, ijs”, somt David op. Annelies lacht. “Vooral eten dus.” Meteen voegt ze toe: “Al koop je ook weleens een cadeautje voor je broertje of voor je moeder.”
Annelies herinnert haar zoon aan de spelcomputer waar hij lang voor gespaard heeft. Die kostte zo’n € 400,-. Zelf betaalde hij € 300,-, zijn vader legde de rest bij.
“Ik had een hoverboard (elektrisch vervoermiddel, red.) voor mijn verjaardag gekregen”, vertelt David. “Die was ongeveer € 150,-. Maar daar deed ik niet zo veel mee. En ik wilde hem ook niet kapot maken. Dus verkocht ik hem weer.”
Met dat geld, plus wat spaargeld en het geld dat hij voor zijn verjaardag en rapport gekregen had, kocht David de spelcomputer.
Annelies: “Voor de hoverboard had hij ook zelf gespaard. Die betaalde hij van zijn gespaarde geld en zijn verjaardagsgeld. Best knap, € 150,- is een groot bedrag voor een jongen van 10. Maar we wilden het hem ook niet zomaar geven. Dan was dat ding binnen no time kapot. Nu merkte ik echt dat hij er zuinig op was.”
Daarnaast vond ze het leuk om te zien dat David de hoverboard weer verkocht om iets nieuws te kunnen kopen. “Als een echte handelaar bedenkt hij: wat kan ik hiervoor vragen?”
Open een spaarrekening bij Nationale-Nederlanden en werk samen met je kind naar een spaardoel toe.
David: “Wel spannend. Maar ook leuk.”
Annelies: “Mijn man en ik lieten David al vroeg oefenen met sparen. Dan gaven we hem bijvoorbeeld geld als hij kleine klusjes deed. We vinden het belangrijk dat hij de waarde van spullen leert kennen.”
“Natuurlijk wil elk kind het liefst spullen krijgen. Maar dat is ook makkelijk. Als je alles krijgt, word je een verwend snotjong. En kom je uiteindelijk bij Dr. Phil terecht.”
Annelies lacht hard. “Hij vindt het soms lastig dat we daar streng in zijn. Dat snap ik. Tuurlijk is het fijner om alles te krijgen.”
Ik dacht dat mensen wel € 100.000,- per maand verdienen. – David (12)
Sinds dit schooljaar heeft David een eigen rekening. Daar storten Annelies en haar man iedere week € 5,- zakgeld op. Annelies: “Van mij had David eerder een eigen rekening gemogen, maar mijn man had nog twijfels. Zou hij er wel goed mee omgaan? Raakt hij zijn pinpas niet kwijt? Tot nu toe gaat het heel goed.”
David knikt driftig. “Ik ben m’n pincode nog nooit vergeten.”
Annelies: “In groep 3, volgens mij. Zaterdag was ‘zakgelddag’, maar we vergaten het geld vaak te geven. Dan dacht David er ineens aan en moesten we weken inhalen.”
David: “Ja, een rekening werkt veel beter.”
David: “Kleedgeld hoef ik niet. Dan moet ik drie maanden sparen om nieuwe schoenen te krijgen. Dat is lang!”
Annelies: “Maar nu krijg je het toch ook niet zomaar?”
David: “Dat is waar. Oké, ik wil toch kleedgeld, maar dan wel € 50,- per week.”
Annelies: “Per week? Dat dacht ik niet!”
David: “€ 200,- per maand dan?”
Annelies: “Dat is hetzelfde, gekkie!”
“Ja, hij is wel van het onderhandelen”, lacht ze. “Maar hij is ook heel vrijgevig met geld. Dat was vroeger al zo. Als er een collectant aan de deur stond en ik geen contant geld had, kwam hij met z’n spaarpot aangerend. Zo lief.”
David: “Ik ben niet zo gierig. Ik hoef niet alles voor mezelf te houden.”
Ik vind het leuk dat David uit zichzelf vragen stelt over geld. – Annelies (37)
David speelt basketbal op hoog niveau. Daarvoor reist hij het hele land door. “Als een van de weinige spelers had hij nog geen telefoonabonnement”, vertelt Annelies.
David vult aan: “Dat was heel onhandig. Soms zaten we drie uur in de auto. Als mijn beltegoed op was, moest de coach mijn ouders bellen om te vragen of ze me konden ophalen. En die coach zat niet altijd in dezelfde auto.”
Samen overlegden David en zijn ouders over de beste oplossing. De uitkomst: David gaat zijn abonnement van € 7,50 per maand van zijn eigen zakgeld betalen.
Annelies: “Zeker. David is er heel bewust mee bezig. Ik vind het leuk dat hij uit zichzelf vraagt wat een huis kost. Of wat ik verdien.”
David: “Ik had alles veel hoger verwacht. Ik dacht dat mensen wel € 100.000,- per maand verdienen. Maar dat valt best tegen.”
Annelies: “Ik ben heel open over onze financiën. Ik leg bijvoorbeeld uit dat je belasting moet betalen en waar dat voor gebruikt wordt.”
David: “Mmm. Een auto kan ik nog niet kopen. Dan zou ik gaan sparen. Totdat ik iets weet waarvan ik denk: daar wil ik het aan uitgeven.”
“Dan zou ik een groot huis in Amerika kopen. En veel mooie auto’s. Een Ferrari 458 Italia bijvoorbeeld. Ik zou mijn ouders ook wat geven.”
“Vergelijkbaar. Ik ben ook opgevoed met de waarde van geld en kreeg vroeg zakgeld. Ik reed paard en spaarde zelf voor mooie paardrijbroeken.”
“Begin op tijd met zakgeld, zodat je kinderen leren wat dingen kosten. Dat ontdek je niet als je alles krijgt.”
Dat beaamt David. “Ik ken kinderen die alles krijgen en helemaal niet goed met die spullen omgaan. Dan gooien ze hun telefoon keihard op de grond. Dat is toch zonde?”
Kun je wel wat hulp gebruiken bij de financiële opvoeding van je kind? Wij geven vijf tips om je kinderen financieel bewust te maken. Daarnaast kun je zelf sparen voor je kind. Open een spaarrekening bij Nationale-Nederlanden en werk samen naar een spaardoel toe. Het geld pas over meer dan vier jaar nodig? Dan kun je ook beleggen voor je kind. Dat brengt wel kosten en risico’s met zich mee.