Kansen in crisistijd

Hoe gaat het nu met de winnaar van de 1,5 meter challenge?

Samen met zijn collega’s won productontwerper Marcel Schouwenaar (37) deze zomer de 1,5 meter challenge. Ze bedachten ‘Bubble’: een slimme, draagbare sensor die dragers helpt 1,5 meter afstand te bewaren. Hoe gaat het nu met Bubble? Wat heeft de 1,5 meter challenge Marcel en zijn team gebracht? En wat kun jij van hen leren?

Vertel! Hoe gaat het nu met Bubble?

“Heel goed. Toevallig hebben we net een overleg met de fabriek gehad. De onderdelen zijn besteld en liggen klaar in het magazijn. Dus de eerste Bubbles rollen dit jaar nog van de band.

We beginnen met zo’n 2.000 stuks, om de eerste klanten te bedienen. Daarna gaan we voor 5.000 Bubbles per maand. De vraag is groot, dus wie weet voeren we dat aantal nog op. Onze klanten beginnen ook wel ongeduldig te worden.”

Wie zijn die klanten die interesse in Bubble hebben?

“Vooral grote bedrijven, waarvoor thuiswerken geen optie is. Bijvoorbeeld industriële bedrijven. Zij willen een veilige werkplek creëren, waar werknemers op voldoende afstand van elkaar kunnen werken. Ook vanuit de evenementensector is er veel vraag naar Bubble, maar voor zulke bedrijven is het momenteel lastiger de portemonnee te trekken. Ze huren of leasen liever. Verder zijn de aanvragen heel breed: van hogescholen tot voetbalstadions.”

Dat klinkt veelbelovend. Waar zijn jullie de afgelopen periode mee bezig geweest?

“In augustus en september zijn we hard op zoek gegaan naar investeerders. Dat is gelukt. Ook hebben we veel tijd besteed aan onderzoek en ontwikkeling. Iedere week werkten we met een nieuw prototype. We moesten telkens technische uitdagingen oplossen. Denk aan genoeg batterijduur, goede software en een werkende antenne. Dat hoort natuurlijk ook bij innoveren, dat je je product continu verbetert.

Ook het uiterlijk van Bubble hebben we aangepast. Van een klein rond schijfje is hij getransformeerd tot een rechthoekig pasje aan een keycord. Net wat handiger om bij je te dragen.”

‘Dankzij de innovatiechallenge konden we investeren in een lijn prototypes.

Wat heeft de 1,5 meter challenge jullie gebracht?

“De challenge heeft bijgedragen aan onze geloofwaardigheid. Het is lastig om het vertrouwen te winnen van investeerders als je nog geen fysiek product kunt laten zien. Onze huidige investeerder had meerdere vergelijkbare innovaties op het oog. Maar onze winst gaf bij hen de doorslag om voor ons te kiezen.

Daarnaast hielp de prijs ons door een lastige fase heen. Ons eigen geld was bijna op. Dankzij de award konden we investeren in een lijn prototypes. We hebben vijftig prototypes gemaakt, die we gebruikten om te testen. Iedereen die ons hielp, stuurden we een versie toe. Zonder de innovatiechallenge was dat niet mogelijk geweest.”

Jullie hebben eind augustus ook meegedaan met het Smart Distance Lab, een landelijke testdag van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat.

“Klopt, die testdag was bedoeld om te onderzoeken wat mensen helpt om afstand van elkaar te houden. Mondkapjes? Looproutes? Een concept als Bubble?

Die dag was heel leerzaam voor ons. We deelden onze prototypes uit aan bezoekers. En observeerden hoe mensen ze gebruiken. De meeste bezoekers droegen Bubble inderdaad zoals bedoeld: op hun borst. Maar sommigen stopten hem in hun broekzak of droegen hem in de hand. Zulke observaties namen we mee in de optimalisatie van het ontwerp.”

Welk inzicht hebben jullie daar nog meer opgedaan?

“Als je binnen 1,5 meter van de ander komt, gaat er op je Bubble een subtiel lichtje branden. Tijdens die testdag was dat licht nog naar voren gericht. Daardoor zag je het licht van de ander beter dan je eigen licht. Terwijl het de bedoeling is dat je eigen Bubble je informeert. Daarom hebben we het lichtje verplaatst naar de bovenkant, waardoor het meer in je eigen zicht zit.”

Jullie zagen een kans in crisistijd. En kwamen vervolgens in actie. Hoe is dat gelukt?

“Samenwerken is cruciaal. Wij zijn een klein ontwerpbureau. Meestal zit ons werk erop als het ontwerp er is. Dan gaat het naar een ingenieursbureau, een fabriek, enzovoort. Nu wilden we de productie zelf in handen houden. Maar die ervaring en expertise hadden we nog helemaal niet.

Een product ontwikkelen doe je niet in je eentje op een zolderkamer.

Gelukkig wilden genoeg mensen meedenken. Ondernemers, onderzoeksinstituten, productontwikkelaars. In maart kenden we hen nog niet, inmiddels hebben we een groot netwerk. Het is belangrijk geen schroom te hebben. Gewoon die telefoon pakken en anderen om hulp vragen. Bellen, mailen, rondvragen. Wie kent iemand die hier iets van afweet?”

Aan het advies van welke partij hebben jullie bijvoorbeeld veel gehad?

“Een van de vele partijen die ons geholpen heeft, is DeltaProto. Een bedrijf dat jarenlange ervaring heeft in het maken van prototypes van elektronica. Van hun technische adviezen hebben wij veel geleerd. Hoe maak je een printplaat? Hoe soldeer je de elektronische componenten op de printplaat? Bij de productie van de Bubbles heeft het bedrijf Bestronics ons enorm geholpen. Zij hebben ons bijvoorbeeld geleerd hoe je een product optimaliseert voor massaproductie.”

Wat had je niet verwacht van dit hele proces?

“Dat het best veel tijd kost om van een idee tot een product te komen dat daadwerkelijk van de band rolt. We waren vrij naïef in het begin. Productiebedrijven die we om advies vroegen, zeiden: “Een product maken kost anderhalf jaar.” Wij reageerden: “Maar het moet in drie maanden gebeuren.” De realiteit zit er waarschijnlijk tussenin.”

Ondernemen doe je samen

Benieuwd hoe andere ondernemers innoveren in crisistijd? Ontdek hoe Kirsten van Schaik, eigenaar van De Regelmeisjes, wendbaar bleef in deze onzekere tijd.

Ondernemen doe je samen